سایت شخصی سپهر حسین زاده

موسیقی پاپ در تعریف لغوی و فنی

به شکلی از موسیقی که بیان کننده برخی افکار ، رفتار و علایق عموم مردم در قالبی ساده و قابل فهم برای تمام اقشار جامعه ای باشد ، موسیقی پاپیولار یا مردمی می گویند .

این قاعده از ابتدای خلق موسیقی قابل اجرا وجود داشته است . یعنی موسیقی پاپ دارای قدمتی به مراتب طولانی و دارای اشکال بسیارمتنوعی بوده است .

از لحاظ فنی نیز تحلیل موسیقی پاپ تعریفی نسبی متناسب با هر دوره دارد . اما در مجموع در کنار هم قرار دادن فیگور های ریتمیک نسبتا ساده و الگو های ملودیک شمرده و غالبا پیوسته در چارچوب تکرار برای موسیقی دان ها تداعی کننده این نوع موسیقی است .

شکل گیری موسیقی پاپ در دو دهه اخیر ایران

با کاهش تعداد و میزان فعالیت خوانندگان و آهنگسازان پاپ پس از انقلاب و روی کار آمدن بیشتر موزیسین های با سبک سنتی ایرانی ، تغییر روند دریافت مجوز موسیقی قابل اجرا و پخش ، همچنین تغییرات فرهنگی اجتماعی در این سالها ، شکل موسیقی پاپ و آهنگسازی آن را دچار تغییر و تحول کرد .

هدف از تولید موسیقی پاپ دچار تغییر و امکانات جدید باعث تولید شکل متفاوت موسیقی شد ؛ این نوع جدید از موسیقی که دارای مضامین شعری و بیان متفاوت بود با حمایت مردم مواجه گردید .  

به مرور زمان امکان انتشار آثار ، بیشتر فراهم گردید و محدودیت های پخش موسیقی با عرضه آن در برنامه های تلویزیون و مناسبت های خاص کمرنگ تر شد . در نتیجه علاقه مندان به یادگیری و اجرای موسیقی روی آوردند  و شکلی فراگیر تر به وجود آمد .

موسیقی پاپ داخلی ایران که به عنوان موسیقی مجوز دار شناخته می شود ، تفاوت هایی با موسیقی پاپ خارجی فارسی داشت که مهمترین آنها را می توان در این دانست که موسیقی جدید مجاز دارای فرمی آرام تر بود و موسیقی غیر مجاز حالتی رپ گونه و آزادانه تر داشت . هرچند که هر دو نوع موسیقی مذکور از بابت بیان و لحن ، شکلی عامه و ساده داشتند و در موسیقی غیر مجاز غالبا این حالت بسیار سبک بود .

با گذشت زمان و تاثیر گرفتن آهنگسازان از موسیقی الکترونیک ، اکشن بیشتری به پاپ راه یافت و باعث گسترده تر شدن استفاده از موسیقی گردید .

در نهایت طی چند سال اخیر ، تهیه کنندگان به دلیل استقبال زیاد مردم از موسیقی پاپ ، شرایطی را فراهم ساختند که افرادی با توانایی حتی پایین در زمینه اجرا و یا تولید ، آثار خود را منتشر کنند و با طراحی سیاستی خاص ، این آثار را برای مردم جذاب ساخته و آنها را به شنیدن صرفا این نوع موسیقی محدود سازند .

این موج نو با استفاده از کلمات و عبارات متفاوت و سطحی تر در ترانه ها به وجود آمد .

تاثیرات مثبت و منفی

زمانی که تقاضی برای تولید و پخش بیشتر می شود گردش مالی بیشتری نیز به این جریان وارد می شود .

نوازندگان کمتری بدون پروژه باقی می مانند و استودیو ها دارای مراجعین بیشتری می شوند .

همچنین به دلیل برنامه های زنده فراوان به سالن های کنسرت توجه بیشتری می گردد .

به دلیل اینکه موسیقی پاپ امروزه بیش از قبل در رسانه ها تبلیغ می شود ، افراد بیشتری به شنیدن و یادگیری موسیقی می پردازند که مسائل مذکور نشانه های مثبت آن هستند .

اما نشانه های منفی فراوانی را نیز به دنبال دارد .

موسیقی در ایران شکلی تک مسیری یافته و عموم مردم تنها موسیقی پاپ را می شناسند . در صورتی که سبک هایی اصیل و فاخر از جمله کلاسیک ، سنتی ایرانی ، جز ، راک ، سول و محلی ایرانی کم طرفدار و در بین اقشاری خاص محبوب اند .

این مهم باعث کاهش پیشرفت فنی در تولید و همینطور درک مخاطب از موسیقی می شود ؛ همینطور الگو هایی نا مناسب در جامعه رواج می یابند که از موسیقی تجاری منشا می گیرند .   

بزرگترین ضرر موسیقی پاپ تجاری بودن آن است که باعث جلوگیری از عرضه سایر سبک ها می شود و مخاطب را در مشت راهبران این بازار نگه می دارد .

در انتها

هیچگاه نمی توان گفت این موسیقی خوب است و دیگری بد . کیفیت موسیقی مقیاسی کاملا نسبی دارد و خوب یا بدی آن توسط مخاطبان آن مشخص می گردد .

اما می توان آنرا به دو دسته کم محتوا و پر محتوا تقسیم کرد . هر چه محتوای مثبت بیشتری از طریق موسیقی یا سایر هنر ها و فعالیت ها وارد سلیقه مردم شود ، جامعه پر ظرفیت تری به وجود می آید .

پس آیا در نهایت ، وجود موسیقی پاپ تجاری امروزه به نفع ما است ، یا به ضرر ما ؟